Στο σχολείο, οι δάσκαλοι μοίρασαν τους ελέγχους στους ίδιους τους μαθητές. Το πρόσωπο της Ελένης άστραπτε από ενθουσιασμό. Ανυπομονούσε να δείξει τους καλούς βαθμούς της στην οικογένειά της.

Με τον Κώστα συνέβη το αντίθετο. Στο τέλος της μέρας, μάζευε τα πράγματά του όσο πιο αργά μπορούσε...
Ο Σώτος τον ρώτησε: «Κώστα, θέλεις να κάνουμε το απόγευμα μια βόλτα με το ποδήλατο;»
«Μπα, δεν έχω καμιά όρεξη σήμερα».

Όμως ο Σώτος δεν το έβαλε κάτω: «Έλα, μη χαζεύεις άλλο. Πάμε σπίτι, τώρα!»

«Πήγαινε μόνος σου. Εγώ δεν θέλω να πάω σπίτι. Μαθηματικά 7, γλώσσα 7. Αν δει αυτούς τους βαθμούς ο πατέρας μου, θα με πετάξει έξω από το σπίτι. Είμαι χαζός. Ένας ανόητος που δεν αξίζει τίποτα! Δεν θέλω να ζω πια!»

Ο Κώστας ήταν φοβερά απογοητευμένος. Ο Σώτος ήθελε να τον βοηθήσει: «Σταμάτα να μιλάς μ’ αυτόν τον τρόπο! Ο μπαμπάς σου σε αγαπάει! Όλη την ώρα σου αγοράζει μεγάλα δώρα».
«Ποιος μ’ αγαπά;;» του απάντησε ο Κώστας. «Αυτός αγαπά μόνο τον εαυτό του και την καριέρα του. Για κανέναν άλλο δεν ενδιαφέρεται.»

«Ούτε ο δικός μου μπαμπάς είναι καλύτερος», είπε ο Σώτος. «Δεν συνειδητοποιεί ότι υπάρξω μέχρι να κάνω κάποια ζαβολιά. Τότε θυμώνει πολύ και φωνάζει. Κι αυτό μου καταστρέφει κάθε καλή διάθεση. Υπήρχαν φορές που ήθελα να το σκάσω από το σπίτι. Κι εγώ δε ήθελα ούτε να ζω πια…»
«Και πώς είναι τα πράγματα, τώρα;» τον ρώτησε ο Κώστας.

«Σήμερα ξέρω ότι ο Χριστός όντως υπάρχει. Αυτός με αγαπά, ακόμη κι όταν αποτυγχάνω. Έτσι μιλώ πάντα σ' Αυτόν, ακόμα κι αν οι βαθμοί μου είναι χάλια.
Ο Ιησούς είναι ο καλύτερος φίλος μου.
Παρότι δεν Τον βλέπω, πιστεύω ότι είναι πάντα δίπλα μου. Δεν χρειάζεται να είμαι πάντα δυνατός, σ’ Αυτόν μπορώ και να κλάψω. Πίστεψέ με, Αυτός με βοηθά!»

Ο Κώστας θαύμαζε τον φίλο του: «Είσαι τυχερός. Μακάρι να μπορούσα να το πιστέψω κι εγώ, αυτό!»
«Μπορούμε να μιλήσουμε περισσότερο το απόγευμα. Θέλεις να πάμε τώρα μαζί στο σπίτι σου; Ίσως ο μπαμπάς σου να μην θυμώσει τόσο πολύ όταν είμαι μαζί σου».
«Καλή ιδέα! Είσαι πολύ καλός φίλος!» Ο Κώστας ένιωσε ανακουφισμένος.

Ήταν πολύ καλή η ιδέα του Σώτου να συνοδέψει τον φίλο του. Παρόλα αυτά, ο Κώστας ένιωθε άβολα.
Αλλά αυτή τη φορά, ο πατέρας του δεν έγινε έξω φρενών. Παραδέχτηκε μάλιστα ότι κι αυτός δεν ήταν ιδιαίτερα καλός μαθητής στο σχολείο!

Ο Ιησούς είναι ο καλύτερος φίλος που μπορείς να φανταστείς! Σε αγαπά και ξέρει όλα αυτά τα πράγματα που τα καταφέρνεις πολύ καλά. Γνωρίζει, επίσης, κι όλα αυτά τα σημεία που σε δυσκολεύουν. Εμπιστέψου Τον!

Με τον Χριστό στο πλάι σου, δεν θα γίνεις αυτόματα ο καλύτερος μαθητής στην τάξη, αλλά Αυτός θα σε βοηθά να κάνεις το καλύτερο που μπορείς.

Θυμήσου! Με τον Χριστό, μπορείς να πετύχεις πολύ περισσότερα από όσα νομίζεις!