Στη μικρή πόλη εκείνη τη νύχτα, σ’ ένα στάβλο ψυχρό, σκοτεινό,
το μωράκι κοιμάται γαλήνια, ο Σωτήρας Χριστός. (x2)
Βασιλιάς που το θρόνο Του άφησε, πλούτη, δύναμη, δόξα, τιμή.
Κι ήρθε ‘δω ταπεινός και γεννήθηκε σ’ ένα κρύο παχνί.
Πάνω στ’ άχυρα ακουμπισμένος δες, κοιμάται, τι γλυκά.
Η μητέρα του το νανουρίζει, ψάλλει ύμνους σιγανά.
Ένα φως μες στον κόσμο της νύχτας, ένα φως της ελπίδας, λαμπρό.
Το μικρό τούτο το προσωπάκι. Ένα φως ζωντανό.
Οι βοσκοί ταπεινά γονατίζουν και οι μάγοι προσκυνούν.
Άγγελοι μαζί δοξάζουν και τα ουράνια αντηχούν.
Στη μικρή πόλη μέσα στη νύχτα, ένα φως της ελπίδας, λαμπρό,
άστραψε μέσα απ’ το σκοτάδι, ο Σωτήρας Χριστός! (x2)